Υπάρχουν στιγμές σε μια σχέση που σε “ξεγυμνώνουν” συναισθηματικά, και μία απ’ αυτές είναι το κλασικό road trip με τον σύντροφό σου. Ένα κινούμενο εξομολογητήριο, χωρίς έξοδο κινδύνου πριν το επόμενο φανάρι.

Πρόσφατα, η γυναίκα μου κι εγώ μπήκαμε στο αυτοκίνητο για μια απλή διαδρομή—που γρήγορα εξελίχθηκε σε ένα ταξίδι μέσα από τη φιλοδοξία, την οικειότητα και το περίπλοκο σπορ του να είσαι παντρεμένος χωρίς πτυχίο στην “ανάγνωση σκέψης”.

Όλα ξεκίνησαν αθώα. Εκείνη εξέφρασε την απογοήτευσή της για τους ανθρώπους που “απλά βγάζουν τη μέρα”, χωρίς στόχους ή όνειρα. Μια εξομολόγηση γεμάτη πάθος, που προσωπικά μου θύμισε κάτι πιο… φυσικό: τη δική μου απογοήτευση για τη σπάνια σωματική μας επαφή.

Κάπως έτσι ξεκίνησε “Το  μεγάλο Debate στο Αυτοκίνητο.” Με το τιμόνι στο ένα χέρι και ένα εσωτερικό λεξικό παρομοιώσεων στο άλλο, αποφάσισα να ρίξω τη βόμβα:

«Δηλαδή η δική σου “επιθυμία” για επαγγελματική επιτυχία, δεν είναι ίδια με τη δική μου… “επιθυμία” για άλλα πράγματα;»

Περίμενα ένα βλέμμα κατανόησης. Πήρα το βλέμμα που ρίχνεις όταν σου λένε ότι δε δουλεύει το καζανάκι της τουαλέτας.

«Όχι, αγάπη μου,» είπε ψύχραιμα. «Αυτό είναι άλλο! Οι επαγγελματικές φιλοδοξίες δεν έχουν καμία σχέση με… άλλα “θέματα”.»

Και κάπως έτσι βρεθήκαμε να συγκρίνουμε την ανάβαση της επαγγελματικής σκάλας με τη συναισθηματική (και σωματική) εξέλιξη της σχέσης μας. Αλλα ντάλλα.

Η κουβέντα πήγαινε πέρα δώθε, από την απογοήτευση στο γέλιο, αποκαλύπτοντας μια μεγάλη αλήθεια: στις σχέσεις, το να παρεξηγηθείς είναι πιό εύκολο απ’ το να χαθείς με δυο GPS.

Εκείνη δεν μπορούσε να καταλάβει τη δική μου ανάγκη για σεξ, κι εγώ δυσκολευόμουν να αποδεχτώ τη δική της “ήρεμη προσέγγιση.” Σαν δύο GPS που φωνάζουν “ανακατεύθυνση πορείας” ταυτόχρονα.

Αλλά να που είναι και το αστείο στη μακροχρόνια σχέση—η ομορφιά βρίσκεται στις στροφές, στα φρένα, στις λάθος εξόδους. Η αγάπη δεν είναι μόνο καυτές βραδιές (όσο κι αν τις περιμένω), αλλά και το να ακούς, να γελάς και να ξαναβρίσκεις το δρόμο, μαζί.

Στο τέλος, κανείς δεν “νίκησε” στη συζήτηση. Απλώς φτάσαμε στον προορισμό, θαυμάζοντας πώς μια απλή διαδρομή μπορεί να γίνει μια αληθινή κωμωδία σχέσης.

Και αν κάτι κατάλαβα, είναι το εξής: η σχέση μοιάζει με την κυκλοφορία. Άλλοτε κολλημένη, άλλοτε γρήγορη, αλλά πάντα λίγο χαοτική.

Και το καλύτερο κομμάτι κάθε διαδρομής—όπως και κάθε σχέσης—είναι πάντα οι απρόβλεπτες παρακάμψεις.