Αυτό δεν ήταν πραγματικά μια τρομερή εξομολόγηση, αλλά περισσότερο ένα πείραμα για μένα. Και όταν λέω “πείραμα”, εννοώ το δικό μου προσωπικό ριάλιτι σόου χωρίς τις κάμερες, τις σαρκαστικές εξομολογήσεις και τους τυχαίους καλεσμένους αστέρες. Μόνο η σύζυγός μου γνωρίζει για το στεγνό μου ταξίδι – κυρίως επειδή δεν πρόκειται να της πω ψέματα για το ότι τραβιέμαι μέσα από αυτή την ημι- νηφάλια ύπαρξη, ενώ εκείνη πίνει ευτυχισμένη ένα ποτήρι κρασί. Κάποιος πρέπει να διατηρήσει την ειρήνη.

Γιατί σταμάτησα να πίνω

Τώρα, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: το αλκοόλ δεν ήταν ποτέ η προσωπική μου νέμεση. Δεν έκλαιγα στη γωνία ενός μπαρ στις 3 π.μ., ούτε είχα μια ανησυχητική συλλογή από “DIY κρατητήρια μπουκαλιών κρασιού” Έπινα πάντα με υπευθυνότητα, πράγμα που σημαίνει ότι έμενα πολύ κάτω από το όριο να χάσω τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου ή να ντροπιάσω τον εαυτό μου με το Chakra Bingo.

Οπότε, γιατί να το κόψω

1. Τα επακόλουθα: Το αλκοόλ έκανε τα πάντα να νιώθω υπέροχα κατά τη διάρκεια του απογεύματος- την επόμενη μέρα ένιωθα σαν να με είχε χτυπήσει λεωφορείο με οδηγό τον πιο βαρετό οδηγό του κόσμου. Σοβαρά, ακόμη και χωρίς το μεθύσι, ένιωθα σαν να λειτουργούσα στο επίπεδο ενέργειας ενός νηπίου. Άρχισα να σκέφτομαι ότι το να ξαπλώνω στον καναπέ και να παρακολουθώ ντοκιμαντέρ με θέμα τη φύση και τους βραδύποδες ήταν η νέα μου μέγιστη απόδοση.

2. Το φαινόμενο της κοινωνικής πεταλούδας: Οι άνθρωποι παραληρούσαν για το πόσο “διασκεδαστικός” ήμουν όταν έπινα, σε σημείο που άρχισα να αναρωτιέμαι αν με μπέρδευαν με μια πινιάτα. Αποφάσισα ότι ήθελα να είμαι το διασκεδαστικό, εξωστρεφές άτομο όλη την ώρα – όχι μόνο όταν καταβροχθίζω μοχίτο.

Πείραμα 1: Αμήχανες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις

Ξεκίνησα το μεγάλο μου πείραμα με την υπόσχεση να είμαι νηφάλιος για τρεις μήνες – μια ευγενική σταυροφορία, ή όσο ευγενής θα μπορούσε να είναι κάποιος που πίνει μη αλκοολούχα ποτά σε ένα μπαρ. Είπα γενναία σε όλους ότι δεν έπινα. Και μαντέψτε τι έγινε Ο κόσμος έδειχνε να χάνει το ενδιαφέρον του πιο γρήγορα κι από γάτα σε πάρκο σκύλων.

Μπορούσες σχεδόν να δεις τα νοητικά γρανάζια να γυρίζουν καθώς έψαχναν να βρουν τρόπους διαφυγής από τη συζήτηση: “Κοιτάξτε, υπάρχει ένα φυτό σε γλάστρα εκεί πέρα που σαφώς χρειάζεται περισσότερη προσοχή. Πρέπει να φύγω!”

Έτσι, επέστρεψα κουτσαίνοντας στους τρόπους μου να πίνω, πεπεισμένος ότι ήμουν ο σπόνδυλος ενός ανέκδοτου που δεν είχα καν ακούσει.

Πείραμα 2: Ο εσωτερικός μου Μπάτμαν

Τότε, είχα μια στιγμή διαύγειας εμπνευσμένη από τον ίδιο τον Σκοτεινό Ιππότη. Ο Μπάτμαν, παρά την αέναη μελαγχολία του, είχε μια μυστική ικανότητα να περιηγείται σε εκδηλώσεις της υψηλής κοινωνίας χωρίς ποτέ να πίνει. Το κόλπο του για το πάρτι Να προσποιείται ότι είναι υπό την επήρεια αλκοόλ, διατηρώντας παράλληλα καθαρό μυαλό και ισχυρή ηθική πυξίδα. Λαμπρός.

Με αυτή τη νέα γνώση, ξεκίνησα για τον δεύτερο γύρο: πίστη και βότκα (χωρίς βότκα). Στην επόμενη κοινωνική συγκέντρωση, παρήγγειλα τη “σόδα βότκα με μια σταγόνα χυμό λάιμ”, αλλά κράτησα τη βότκα, και ιδού! Άμεση ατμόσφαιρα Batman.

Προσποιήθηκα ένα ξεκαρδιστικό γέλιο στο οποίο κανείς δεν μπορούσε να αντισταθεί, ακόμα κι αν έμοιαζε με μείγμα ύαινας και δυσλειτουργικού μπλέντερ. Χόρευα σαν μαριονέτα με μπερδεμένες χορδές, χτυπούσα όλους τους λάθος ρυθμούς και γελούσα δυνατά σαν να είχα μόλις ανακαλύψει ότι ο θεραπευτής μου ήταν απατεώνας.

Μαντέψτε τι Κανείς δεν πρόσεξε ότι ήμουν εντελώς νηφάλια! Εξακολουθούσαν να πιστεύουν ότι ήμουν η ψυχή του πάρτι, στέκονταν γύρω μου σαν να ήμουν κάποιο είδος διασκεδαστικού φάρου – ίσως είχα επιτέλους ξεκλειδώσει το απόλυτο social hack.

Συμπέρασμα: Συνειδητοποιώντας τη δύναμή μου

Από τότε δεν έχω αγγίξει το αλκοόλ και, εκτός από τη σύζυγό μου, κανείς δεν γνωρίζει για τη μυστική μου ταυτότητα ως διασκεδαστικού και νηφάλιου ατόμου. Φαίνεται ότι οι αντιλήψεις μας μπορούν να χρωματίσουν την πραγματικότητά μας περισσότερο από έναν καθηγητή τέχνης με δεμένα μάτια.

Το συμπέρασμα Ο τύπος του ποτού στο χέρι μου δεν καθορίζει την προσωπικότητά μου. Ποιος το ήξερε Νιώθω σαν να έχω κρύψει το καλύτερα κρυμμένο μυστικό του κόσμου, μόνο που τώρα πρέπει να θυμάμαι ότι σε κανέναν δεν άρεσε να μου μιλάει όταν ήμουν νηφάλια, πράγμα που κάνει τα πάντα να νιώθω σαν να ζω σε κωμική σειρά περιμένοντας να αρχίσει το γέλιο.

Στην υγειά της νηφάλιας περιπέτειάς μου! Αν ο Μπάτμαν μπορεί να σώσει το Γκόθαμ πίνοντας seltzer, σίγουρα μπορώ να επιβιώσω σε ένα κοκτέιλ πάρτι με ένα δικό μου lime twist – ένα ψεύτικο γέλιο τη φορά.