Όταν τελείωσε ο γάμος μου, το ερώτημα “Ποιος παίρνει τους φίλους;” δεν ήταν κάτι που είχα προβλέψει. Για πάνω από τρεις δεκαετίες, η ζωή μου ήταν συνυφασμένη με τη ζωή ενός άλλου – οι φιλίες μας, τα βράδια μας γεμάτα γέλιο και κοινές αναμνήσεις, όλα έμοιαζαν να συγχέονται σε ένα αρμονικό μείγμα. Αλλά όταν η αρμονία ράγισε και το διαζύγιο οριστικοποιήθηκε, ένιωσα σαν να μου έδωσαν μια νέα ζωή χωρίς χάρτη.

Ποιος παίρνει τους φίλους μετά το διαζύγιο

Ήμουν 50 ετών και περιπλανιόμουν στο λαβύρινθο αυτού του νέου κόσμου μόνη μου. Οι κοινοί μας φίλοι, σε μεγάλο βαθμό παντρεμένα ζευγάρια, στέκονταν στον γκρεμό, χωρίς να είναι σίγουροι προς τα πού να ακουμπήσουν. Παρόλο που μερικές σύζυγοι έδειξαν ευγένεια, οι ολοκληρωμένες φιλίες ξεθώριασαν κάτω από την πίεση της διαιρεμένης πίστης. Από τις φιλίες μιας ολόκληρης ζωής, μόνο μία παρέμεινε πραγματικά ανέπαφη. Ήταν μια πιο σκληρή απώλεια απ’ ό,τι φανταζόμουν.

Χτίζοντας γέφυρες σε νέους κύκλους

Πριν από ενάμιση χρόνο, σε μια προσπάθεια να ανασυγκροτήσω την κοινωνική μου ζωή, έγινα μέλος σε μια ομάδα εργένηδων που χαρακτηριζόταν ξεκάθαρα ως μη ομάδα γνωριμιών. Ήμουν αποφασισμένη να κάνω γνήσιες επαφές, αποζητώντας τη συγκίνηση της φιλίας αντί του ρομαντισμού. Και, παρά τις πιθανότητες, τα κατάφερα. Ο κύκλος που βρήκα ήταν ζεστός και φιλόξενος, προσφέροντας συντροφικότητα και κοινές περιπέτειες. Αλλά η αγάπη έχει έναν τρόπο να έρχεται κρυφά όταν δεν το περιμένεις. Ένας άντρας από την ομάδα μου ζήτησε να βγούμε, κι εγώ βρήκα τον εαυτό μου να λέει ναι.

Ποιος παίρνει τους φίλους κατά τη διάρκεια ενός χωρισμού

Προχωρήστε μπροστά 15 μήνες και οι δρόμοι μας χώρισαν. Ο χωρισμός ήταν ήπιος, χωρίς καταιγίδα συναισθημάτων- απλώς μια ήρεμη αναγνώριση ότι οι δρόμοι μας χώρισαν εδώ. Ωστόσο, δεν μπορούσα να αποτινάξω τον υφέρποντα φόβο ότι θα έχανα τους φίλους μου – και πάλι. Ήθελα να κρατήσω κάθε σύνδεση, που είχε δημιουργηθεί και καλλιεργηθεί προσεκτικά. Υπάρχει μια σιωπηλή, αόρατη ένταση μετά από έναν χωρισμό, μια φυσική έλξη των ανθρώπων προς τις δύο πλευρές. Αλλά αυτή τη φορά, ήμουν αποφασισμένη: θα προσπαθούσα να κρατήσω αυτές τις φιλίες ζωντανές.

Πλοήγηση στις φιλίες σε νέα εδάφη

Αυτό το ταξίδι είναι αχαρτογράφητο. Ως ενήλικες, η δημιουργία νέων φιλικών σχέσεων είναι ένας λεπτός χορός, όπου το λάθος βήμα μπορεί να αφήσει τη μελωδία να σωπάσει. Κρατάω την ελπίδα σφιχτά, πιστεύοντας ότι η διατήρηση αυτών των δεσμών είναι δυνατή. Δεν υπάρχουν πλευρές που πρέπει να πάρουμε, ούτε ομάδες που πρέπει να σχηματίσουμε – απλώς ζωές που συνδέονται με κοινές εμπειρίες. Και έτσι, με συγκρατημένη αισιοδοξία, τολμώ να προχωρήσω μπροστά, έτοιμη να αγκαλιάσω αυτό το νέο κεφάλαιο και να απαντήσω στο ερώτημα “Ποιος παίρνει τους φίλους;” με θάρρος και σαφήνεια.