Όταν ο Μιχάλης μου είπε ότι ήθελε να αρχίσει να βγαίνει με νεότερες γυναίκες, ένιωσα αυτό το πολύ οικείο τσίμπημα ανεπάρκειας. Στην αρχή, προσπάθησα να το ξεπεράσω με χαμόγελο, πείθοντας τον εαυτό μου ότι ίσως ήμουν απλώς ευαίσθητη, ότι έπρεπε απλώς να καταλάβω τις επιθυμίες του. Αλλά βαθιά μέσα μου, μια σιωπηλή οργή έβραζε, κοιμώμενη κάτω από την ήρεμη επιφάνεια της υπομονής μου.

Το διπλό πρότυπο του να βγαίνεις με νεότερες γυναίκες

Ένα βράδυ, πάνω από ένα χλιαρό φλιτζάνι τσάι χαμομηλιού, συνειδητοποίησα πόσο βαθιά ήταν αυτά τα διπλά πρότυπα. Μας λένε ξανά και ξανά ότι η νεότητα είναι ένα αιώνιο νόμισμα, ειδικά για τις γυναίκες. Αλλά αυτό για το οποίο δεν μας προειδοποιεί κανείς είναι τα στρώματα της αυτοαμφισβήτησης και η σκιά της διάβρωσης της αυτοεκτίμησης που την συνοδεύουν.

Τα λόγια του … “Δεν έχει σημασία η ηλικία, αλλά η ενέργεια” Αλλά δεν ήταν εύκολο να παραμερίσω την πικρή αλήθεια – είχα γίνει θύμα εσωτερικευμένου ηλικιακού ρατσισμού στα ραντεβού. Τι γίνεται με την ενέργειά μου Τι γίνεται με τις εμπειρίες που έφερα στο τραπέζι Ξαφνικά, βρέθηκα αντιμέτωπη με μια επιλογή: να υποκύψω σε αυτή την αφήγηση ή να ανυψωθώ πάνω από αυτήν.

Ανακαλύπτοντας ξανά την αυτοεκτίμηση μετά από έναν χωρισμό

Ο χωρισμός ήταν αναπόφευκτος, και παρόλο που πόνεσε, ήταν ένα καθαρό δάκρυ. Στη σιωπή που ακολούθησε, άρχισα να ξαναχτίζω. Ξεκίνησα μικρά έργα, πράγματα που είχα αναβάλει στη δίνη του συναισθηματικού χάους. Απλά πράγματα, όπως η αναδιάταξη της βιβλιοθήκης μου, είχαν εκπληκτική δύναμη. Κάθε μυθιστόρημα που ανασηκώνονταν έφερνε την αίσθηση της εκ νέου ανακάλυψης, της διεκδίκησης ενός χώρου που κάποτε ήταν κοινός.

Η αυτοεκτίμησή μου μετά τον χωρισμό έγινε η νέα μου εστίαση. Έμαθα ότι είχε να κάνει λιγότερο με το ποιον έλκυα και περισσότερο με το τι καλλιεργούσα μέσα μου. Επιτέλους σταμάτησα να κατηγορώ τον εαυτό μου για κάτι που δεν ήταν ποτέ υπό τον έλεγχό μου. Στο τέλος, αυτή η εμπειρία έγινε ένα σκαλοπάτι για να αγκαλιάσω μια εκδοχή του εαυτού μου που δεν αποζητούσε την επιβεβαίωση από τα εξελισσόμενα ιδανικά κάποιου άλλου.

Ενδυνάμωση απέναντι στον ηλικιακό ρατσισμό

Ζούμε σε έναν κόσμο όπου το να βγαίνεις με νεότερες γυναίκες συχνά ωραιοποιείται, ενώ οι μεγαλύτερες γυναίκες ζωγραφίζονται ως ληγμένες. Πρόκειται για μια αφήγηση που υπονοεί ότι η αξιοπρέπεια φθίνει με την ηλικία και βρωμάει από μια άδικη κρίση. Αλλά στέκομαι εδώ σήμερα και βλέπω την ανοησία αυτής της αφήγησης. Το ταξίδι μου με δίδαξε ότι η αληθινή ενδυνάμωση δεν βρίσκεται στον ανταγωνισμό για την προσοχή- προκύπτει από τον εορτασμό του αυθεντικού εαυτού μας.

Έτσι, στέκομαι εδώ, όχι ενάντια στο να βγαίνω με νεότερες γυναίκες, αλλά ενάντια στην πεποίθηση ότι αυτό καθορίζει την αξία κάποιου. Αν είσαι εκεί έξω, περιηγούμενη σε αυτόν τον πολύπλοκο κόσμο, να θυμάσαι αυτό: αξίζεις, ανεξάρτητα από το ποιος έρχεται και φεύγει. Ο αγώνας κατά του ηλικιακού ρατσισμού στα ραντεβού ξεκινά με την κατανόηση της δικής σας αξίας. Αγκαλιάστε την, εκτιμήστε την και αφήστε την να φωτίσει το μονοπάτι σας.