Όταν η απιστία επιστρέφει με αποδείξεις στο κρανίο

Λένε πως η απιστία έχει επιπτώσεις. Μερικοί τις νιώθουν στην καρδιά. Άλλοι… στο κεφάλι. Κυριολεκτικά.

Σήμερα έζησα μια από εκείνες τις σκηνές που μοιάζουν σκηνοθετημένες από το ίδιο το κάρμα. Περπατούσα στο δρόμο με μια φίλη μου, ανέμελα, μέχρι που πέφτουμε πάνω στον πρώην μου — τον τύπο που με είχε απατήσει πριν δύο χρόνια με μία “συνάδελφο”. Και τι βλέπω; Φαλακρός. Στα 26.

Μου φάνηκε σαν διαφήμιση για “αυτά παθαίνεις όταν παίζεις με συναισθήματα”.

«Είναι αυτός;» – το στιγμιαίο σοκ

Η φίλη μου τον αναγνώρισε πρώτη. «Είναι αυτός;» με ρώτησε με εκείνο το ύφος που συνδυάζει απορία και ειρωνεία. Έμοιαζε σαν να είδε σπάνιο είδος υπό εξαφάνιση—τύπου “αρσενικός πρώην που νόμιζε ότι δεν θα τον ξεπεράσεις”.

Και ναι, είχε χάσει το 50% του μαλλιού του. Και το υπόλοιπο παλεύει για επιβίωση.

Από “ροκ σταρ” σε… θύμα Pantene

Θυμάμαι, τότε είχε κάτι μαλλιά σγουρά μέχρι τους ώμους. Έπαιζε το χαρτί του καλλιτέχνη, του ελεύθερου πνεύματος, του “σε καταλαβαίνω”. Με την “άλλη” ήταν μαζί δεν ήταν ούτε μήνα, αλλά το κακό είχε γίνει. Εγώ το πλήρωσα τότε. Αυτός φαίνεται το πληρώνει τώρα… σε τρίχες.

Το κάρμα είναι το καλύτερο κομμωτήριο

Δεν είμαι άνθρωπος που χαίρεται με τη δυστυχία των άλλων — εκτός κι αν πρόκειται για πρώην που με απάτησε. Εκεί κάπως, ναι. Νιώθεις πως η ζωή έκανε επιτέλους τη δουλειά της.

Δε θέλω να γυρίσω πίσω, ούτε να τον δω ξανά. Απλώς, είναι ωραίο όταν βλέπεις το κάρμα της απιστίας να κάνει τόσο εμφανή δουλειά.

Εγώ είμαι καλά. Δεν έχω χάσει ούτε τρίχα. Και εκείνος… φαίνεται να έχει χάσει περισσότερα από τα μαλλιά του. Ίσως και το mojo του.

Το ηθικό δίδαγμα της τρίχας και της απιστίας

Η απιστία δεν ξεχνά. Μπορεί να μην σε εκδικηθείς εσύ, αλλά κάπου, κάπως, το σύμπαν θα βρει τρόπο. Καμιά φορά, με φαλάκρα. Άλλες φορές, με μοναξιά. Κι άλλες, απλώς με αυτό το βλέμμα που λέει “δεν είμαι πια αυτός που ήμουν”.

Και εσύ; Εσύ συνεχίζεις. Με πιο ελαφρύ βήμα και πολλά περισσότερα μαλλιά.