Οπότε, εδώ είμαστε. Τη μια μέρα, η ζωή σας έχει βάλει σε μια χαλαρή βόλτα στο πάρκο των σχέσεων, και την επόμενη, αποφασίζει να σας κολλήσει ένα αυτοκόλλητο “10 χρόνια μετά” στην πλάτη, μαζί με μια γερή δόση πραγματικότητας. Στα 40 μου, βρέθηκα να ιδρώνω μέσα από την αμηχανία της επανένταξης στη σκηνή των ραντεβού μετά από μια δεκαετή σχέση, με έναν υπέροχο άντρα που, προφανώς, πήρε λάθος στροφή στο δρόμο του προς τα 30 και κατέληξε στη σκονισμένη διασταύρωση των 45- ακριβώς όπως εγώ, χωρίς την ελαφρά υπαρξιακή κρίση.

Τώρα, ας μιλήσουμε για αυτόν τον “υπέροχο” άντρα. Έχει γοητεία, χιούμορ και ένα χαμόγελο που θα μπορούσε να φωτίσει έναν ολόκληρο Εθνικό Δρυμό (αν υποθέσουμε ότι το ηλεκτρικό δίκτυο λειτουργεί ακόμα μέχρι τότε). Αλλά σε μια ατυχή τροπή της μοίρας, κάθε φορά που τον κοιτάζω, η πρώτη μου σκέψη δεν είναι για το πόσο κάνει την καρδιά μου να χτυπάει γρήγορα- είναι περισσότερο προς την κατεύθυνση: “Ωχ, καλέ μου, χτύπησες κι εσύ το τζάκποτ της γήρανσης” Ναι, ο εγκέφαλός μου που βγαίνει ραντεβού είναι ακόμα κολλημένος στην επαναστατική του δεκαετία του ’20, όταν η “γήρανση” ήταν μια απλή πρόταση που έμοιαζε με το “μην βάζεις το χέρι σου στην καυτή σόμπα”

Και ενώ εκείνος μου κάνει κομπλιμέντα για τα μαλλιά μου, δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι οι γκρίζες γραμμές στο δικό μου είδωλο ξεκινούν τη δική τους επανάσταση. Υπόμνημα προς τα γκρίζα μου: εμφανίστηκες σαν ανεπιθύμητοι επισκέπτες που δεν φεύγουν και αντί να φέρνουν σνακ, φέρνουν υπαρξιακές κρίσεις στις 3 το πρωί.

Πώς λοιπόν αντιμετωπίζει κανείς αυτή την ευχάριστη πραγματικότητα ότι όλοι γερνάμε Ένα ερώτημα τόσο τρομακτικό όσο η εύρεση σήματος Wi-Fi σε ένα απομακρυσμένο καφέ.

Ας σκεφτούμε να αναθεωρήσουμε την οπτική μας για τη γήρανση, εντάξει Αντί να αγχωνόμαστε για τις ρυτίδες, ας γιορτάσουμε τις εποχές της εμπειρίας που έχουν χαραχτεί στο πρόσωπό μας. Θέλω να πω, κάθε γραμμή λέει μια ιστορία, σωστά Αυτή η γραμμή γέλιου Κλασική. Μιλάει για χαρά. Αυτή η γραμμή συνοφρύωσης Α, ναι, το έπος όλων των φορών που ξεχάσαμε πού παρκάρουμε.

Και ας μην ξεχνάμε τη χαρά της βαφής μαλλιών! Η προσωπική μου στρατηγική περιλαμβάνει ένα ζωηρό μείγμα χρωμάτων που θα μπορούσε να ανταγωνιστεί το κουτί με τις μπογιές ενός μικρού παιδιού. Σίγουρα, τα μαλλιά μου μπορεί να λένε ψέματα για την ηλικία μου, αλλά ειλικρινά, τι κακό έχει μια μικρή παιχνιδιάρικη εξαπάτηση Αν οι τίγρεις μπορούν να έχουν ρίγες, γιατί να μην μπορώ να κάνω κι εγώ το look μου “τυφώνας χρώματος”

Επίσης, γιατί αφήνουμε τον όρο “γήρανση” να μας τρομάζει Έχετε ακούσει ποτέ κανέναν, όταν αντικρίζει ένα κρασί που γερνάει, να αναφωνεί: “Ωχ όχι! Αυτό το merlot αρχίζει να τσαλακώνεται!” Απολύτως όχι! Γιορτάζουμε το παλαιωμένο κρασί σαν να είναι βασιλικό. Γιατί, λοιπόν, δεν μπορούμε να πάρουμε μια σελίδα από το βιβλίο τους και να φερθούμε στους εαυτούς μας σαν να είμαστε πραγματικά οι καλά ωριμασμένοι εκλεκτοί άνθρωποι

Και εδώ είναι η ουσία: Έχω συνειδητοποιήσει ότι το να βγαίνεις ραντεβού, όπως και το να φτιάχνεις το τέλειο σουφλέ, δεν έχει να κάνει με το πόσο άψογο φαίνεται, αλλά μάλλον με το πόσο μπορείς να το απολαύσεις πριν καταρρεύσει σε ένα σωρό απολαυστικά ανεπεξέργαστου χάους. Έτσι, σκοπεύω να βγαίνω ραντεβού με σθένος και χάρη, ίσως με μια ή δύο ασημένιες ραβδώσεις και περιστασιακά να μαζεύω σοκολάτα σε περίπτωση που έρθουμε ξανά αντιμέτωποι με αυτά τα ενοχλητικά γκρίζα.

Στο τέλος της ημέρας, είτε έχω ασημένιες λωρίδες είτε ο σύντροφός μου που βγαίνει ραντεβού μόλις ανακάλυψε τα θαύματα του τζελ μαλλιών, αυτό που έχει πραγματικά σημασία είναι να αγκαλιάσουμε τον αναπόφευκτο παραλογισμό της γήρανσης. Η ζωή, όπως και ένα καλοφορεμένο δερμάτινο μπουφάν, συχνά δείχνει καλύτερα με μερικές ζάρες και μια υποψία χαρακτήρα. Στην υγειά λοιπόν αυτού του περίεργου ταξιδιού της γήρανσης με μια δόση εξυπνάδας, ένα πασπάλισμα γέλιου και την ανθεκτικότητα δύο έμπειρων ανθρώπων που κάνουν μια βουτιά στην πισίνα των ραντεβού, προφανώς με σωσίβια.

Εξάλλου, αν μπορούμε να γελάσουμε με αυτό, ίσως βρούμε την όλη διαδικασία μια ή δύο επιπλέον ίντσες πιο ελαφριά – ή τουλάχιστον διαχειρίσιμη όπως το να τρώμε ένα καλά ωριμασμένο τυρί. Στην υγειά μας!